به گزارش خبرگزاری حوزه، دکتر محمدرضا بهمنی طی سخنانی در نشست"نسبت حکمرانی نوین و سواد رسانهای" که به عنوان عضو شورای علمی سومین همایش ملی سواد رسانه ای و یکی از مدیران علمی این نشست حضور داشت، گفت: نسبت حکمرانی جامعه مدنی و رسانه از ضروریات امروز جامعه ماست، به این معنا که اگر سواد رسانهای بتواند انتخابگری درستی داشته باشد، در سالمسازی رسانه و انتقال الگوی حکمرانی نوین کمککننده است، اما واضح است که امروز مخاطب دیگر صرفاً مصرفکننده نیست، چرا که کاربر نیز است و اتفاقاً کاربرانی هستند که اصالتاً رسانهای نیستند، اما رفتار و کارکرد رسانهای دارند.
وی همچنین افزود: سواد رسانهای غیر از ارتقای توان مخاطبان در مصرف رسانهای، لازم است به حوزه توانافزایی کاربران در حوزه رسانهای نیز کمک کند. نکته دیگر اینکه امروز با توجه به تحولات فضای مجازی نمیتوان قلمروهای حکمرانی را در قالب چارچوب مرزهای جغرافیایی تعریف کرد، بلکه فراتر از حاکمیت، مجموعه حکمرانی را نیز باید ببینیم، چراکه آنجا رفتارهای رسانهای رخ میدهد و خود حاکمیتها هم نیاز به ارتقای سواد رسانهای برای مواجهه با رسانههای خارج از مرزها دارند.
این استاد دانشگاه همچنین با بیان اینکه امروزه رفتار کارگزاران در حوزه حکمرانی مهم است، تصریح کرد: مدل مطلوب این است که موضوع سواد رسانه ای را به لایه کارگزاران ببریم.
وی با تاکید بر توجه به نقش بازیگران اصلی در زمینه سواد رسانه ای و اطلاعاتی گفت: می توان به نقش سواد رسانه ای در حوزه کارگزاران بیشتر و بهتر پرداخت، همچنین این موضوع درباره اصحاب رسانه نیز دارای اهمیت است و البته که مردم یکی از بازیگران کلیدی هستند که باید به آن نیز به طور جدی توجه کرد.
رئیس مرکز فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال با اشاره به سه لایه ای که می توان برای تنظیم مناسبات بین بازیگران اصلی مرتبط با موضوعات حکمرانی و سواد رسانه ای برشمرد، ابراز داشت: لایه نخست مرتبط با مناسبات مردم با مردم است. در واقع فضای مجازی هم برای ارتباطات مردم چالش بوده است و هم فرصت. لایه بعد، مردم و حاکمیت هستند و لایه سوم به حوزه حاکمیت ها با یکدیگر بازمی گردد که البته ما در هر سه این لایه ها سواد رسانه ای را داریم.
وی همچنین خاطرنشان کرد: اینکه مردم را به عنوان بازیگران جدی تعریف کنیم درست است، یا اینکه درباره فضای مصرف رسانه ای و بسترهای رسانه ای سخن بگوییم درست است اما اگر کمی فراتر برویم نیاز به یک ارتقای مفهومی داریم تا موضوع را به لایه ی توانایی همزیستی انسانی در گروه های انسانی و قلمروهای حکمرانی ببریم.
۳۱۳/۸